یکی از سوالات رایج والدین سن مناسب برای ارائه ابزار هوشمند به فرزندانشان است. متخصصین در این زمینه اختلاف نظر بسیاری دارند اما در این که استفاده از وسایل الکترونیکی قبل از دو سال و برای کودکان ۲ الی ۶ سال استفاده بیش از یک ساعت جایز نیست توافق نظر زیادی است. با این وجود والدین بسیاری هستند که معتقدند کنترل فرزندان بدون استفاده از ابزارهای هوشمند ممکن نیست پس من از دکتر مایکل چنگ نقدهای وارد بر استفاده از این حرف را مطرح می‌کنم. ایشان می‌فرمایند استفاده از ابزار هوشمند در سنین پایین باعث می‌شود مغز کودکان به راحتی دوپامین ترشح کند. ایجاد دوپامین در مغز باعث اعتیاد به این ابزارها می‌شود چون به دست آوردن دوپامین از این طریق خیلی راحت‌تر از به دست آوردن آن از طریق فعالیت فیزیکی است. بنابراین تکنولوژیبه خودی خود مضر نیست اما استفاده از آن در سنین پایین موجب می‌شود کودکان در رفع نیازهای اساسی خود مثل خواب، تغذیه و فعالیت ناکام بمانند.
در سنین مدرسه از ۷ تا ۹ سالگی اگر والدین می‌خواهند به کودکشان دسترسی داشته باشند می‌توانند از تلفن‌های معمولی استفاده کنند. اینجا صحبت خانم آرنال را طرح می‌کنم که می‌فرمایند تا قبل از ۱۳ سالگی کودک متوجه نمی‌شه که مطالبی رو که منتشر می‌کنه در فضای مجاز پایدار می‌مونه چون هنوز به مهارت تفکر انتقادی مسلط نشده و علاوه بر این برای کودکان زیر ۱۳ سال خطرات سایبربولینگ بسیار جدی است. توجه پس برای این بچه‌ها استفاده از تکنولوژی بیش از دو ساعت در روز جایز نیست. تا اینجا متوجه شدیم مضرات استفاده از ابزار هوشمند برای کودکان زیر ۱۰ سال چیست. از ۱۰ سالگی به بعد ارائه تلفن فقط برای دسترسی و تماس است. دسترسی به اینترنت باید تحت نظارت والدین باشد. اما از ۱۳ سالگی به بعد بچه‌ها اجازه استفاده از ابزار هوشمند را دارند اگرچه بهتر است به تعویق بیفتد. یادمان نرود اگر ابزار هوشمند به کودک ارائه شود الزاماً باید قراردادی بین والدین و کودک تنظیم شود. این قرارداد باید متناسب با سن کودک باشد. نمونه‌های قرارداد مناسب در اینترنت قرار دارد.و با یک جستجوی ساده قابل دسترسی است .